День памяти транс*людей, погибших на почве ненависти| Қайтыс болған транс* адамдарды еске алу күнi

Сегодня 20 ноября, Международный день памяти транс* людей, погибших на почве ненависти. В этот день мы чтим память тех трансгендерных людей, кто был убит в ходе нападений и насилия, вызванного трансфобией. Примерно полгода назад, в одной из больниц города Алматы скончалась трансгендерная девушка. Возможно, мы никогда не узнаем истинных причин ее смерти. Об этом случае не расскажут в СМИ, не упомянут в докладах, родня никогда не расскажет, что произошло с их недавно похороненной родственницей, на самом деле. Очень часто, мы не знаем даже настоящих (а не записанных в документах) имен трансгендерных людей, убитых трансфобами. Ведь единственного человека, которого мы могли бы спросить об этом, теперь нет. К сожалению, большая часть насилия в отношении трансгендерных людей остается незамеченной. И тому существует много причин. В первую очередь, государство, которое не способно обеспечить надлежащую защиту своих трансгендерных граждан от преступлений на почве ненависти. Более того, сейчас на законодательном и исполнительном уровне государство не признает наличия таких преступлений. Это значит, что если трансгендерный человек подвергнется насилию или будет убит из-за своей гендерной идентичности, и даже если все доказательства ненависти как мотива будут налицо, преступление не будет расследовано надлежащим образом, учитывая мотив ненависти, как отягчающее обстоятельство, и преступники не понесут заслуженного наказания. А государственные органы смогут с гордостью отчитываться на международных площадках о том, что преступлений на почве ненависти у нас не происходит, ведь мы закрыли глаза на существование насилия. Во-вторых, семьи трансгендерных людей, подвергшихся насилию или убитых по причине ненависти, предпочитающие скрывать правду. Зачастую, особенно в случае смерти трансгендерного человека, родные и близкие становятся единственными носителями достоверной информации о жертве и причинах смерти. Но вместо того, чтобы бить тревогу, они хоронят правду вместе со своими убитыми детьми. К сожалению, для многих семей, тот факт, что их родственник/ца был/а трансгендером, кажется более постыдным, чем неуважение к родному человеку, которое они проявляют, называя транс* людей именами, от которых те отказались, и скрывая правду о гендерной идентичности. Поступая так, родные принимают сторону убийц и насильников, становятся соучастниками преступления, покрывая их. Кроме того, самим трансгендерным людям очень сложно сообщать о насилии в отношении себя и своего сообщества. Насилие происходит так часто, что как бы страшно это не звучало, люди привыкают к насилию. А те, кто все же отваживается говорить о случившемся сталкиваются с тем, что правоохранительные органы отказываются открывать расследование, СМИ находят насилие и убийства поводом для хайпа и сбора лайков, адвокаты не хотят браться за дела, которые не сулят славы или богатства. Наконец все мы, общество, и различные сообщества, нам неприятно говорить о смерти и насилии, мы стремимся отгородится от травматичной информации. Так устроена человеческая натура. Нас устраивает Статус Кво этой ситуации. Но, на самом деле, даже небольшими усилиями, просто приняв эту информацию, и помогая распространить ее, мы совершаем маленькое изменение к лучшему.   Этим самым мы говорим: «Мы помним всех трансгендерных людей, чьи имена и истории мы знаем и чьи нет. Тех, кто погиб от рук людей, оправдывающих насилие трансфобией, и тех, кто погиб потому, что общество не желает признавать то, что трансфобия может убивать. Мы не хотим мириться с этим. Мы готовы действовать для того, чтобы в этом мире люди не погибали и не подвергались насилию из-за своей гендерной идентичности.»

___________________________________________________________________________________________

Бүгін 20 қараша, жеккөрушіліктің нәтижесінде қайтыс болған транс*адамдарды Халықаралық еске алу күні. Біз бұл күні трансфобия негізінде шабуыл және зорлық- зомбылықпен өлтірілген транс*адамдарды еске аламыз.

Алматы қаласының бір емханасында жарты жылдай бұрын трансгендер қыз қайтыс болды. Біз ешқашанда оның өлімінің нақты себебін біле алмаймыз. Бұл жағдай туралы БАҚ та айтылмайды, баяндамаларда көрсетілмейді, жакында жерленген туысқаны жайлы не болғанын туыстары да ешқашан ештеңе айтпайды. Көп жағдайда, трансфобтар өлтірген трансгендер адамдардын нақты аты- жөнін де білмейміз (кұжаттарда жазылмаған). Ол жайлы сұрауға болатын жалғыз адам енді арамызда жоқ.

Өкінішке орай, трансгендер адамдарға қатысты көптеген зорлық- зомбылық елеусіз қалады. Оның көптеген себептері бар.

Бірінші кезекте, мемлекет, өзінің трансгендер азаматтарын жеккөрушіліктің нәтижесінде болатын қылмыстардан қажетті қорғауды қамтамасыз етуге қауқары жок. Онымен қоса, қазір мемлекет заң және атқарушылық деңгейде бұндай қылмыстардың барлығын мойындамайды. Бұл дегеніміз, егер трансгендер адам өзінің гендерлік сәйкестігіне байланысты зорлық- зомбылыққа ұшыраса немесе өлтірілсе, жеккөрушілік себебі дәлел ретінде анық көзге көрініп тұрса да, жеккөрушілік себебі ауырлататын жағдай бола тұра қылмыс тиісті түрде тергелмейді және қылмыскерлер ешқандай лайықты жазасын алмайды. Ал мемлекеттік органдар халыкаралық алаңда бізде жеккөрушілік негізінде қылмыстар жоқ екеніне мақтанышпен есеп беріп жатады, өйткені зорлық- зомбылық барына көз жұмады.

Екіншіден, жеккөрушілік негізінде зорлық- зомбылыққа ұшыраған немесе өлтірілген трансгендер адамдардың отбасы шындықты жасырады. Көп жағдайда, әсіресе, трансгендер адамдардың өлімі жағдайында туыстары мен жақындары құрбан және өлімнің нақты себебі туралы анық мәліметті білетін жалғыз адамдар. Олар дабыл қағудың орнына шындықты өлтірілген балаларымен бірге көмеді. Өкінішке орай, көптеген отбасы, туысқандарының трансгендер екеніне ұялып, өздерінің туысқандарының гендерлік сәйкестігі жайлы шындықты жасырып, олардан бас тартқандарын, оларға деген құрметтемеушіліктерін көрсетеді. Осылай әрекет ете отырып, туыстары кісі өлтіруші жағында болып, қылмысты жасыра отырып, сыбайлас болады.

Сонымен қатар, трансгендер адамдарға өзіне және өзінің қоғамдастығына жасалған зорлық- зомбылық жайлы хабарлау өте күрделі. Зорлық- зомбылықтың жиі болатыны соншалықты, айтудың өзі қорқынышты, адамдардың зорлық- зомбылыққа еті үйреніп кетеді. Ал болған жағдайды айтуға ұмтылғандар, құқық қорғау органдар тарапынан тергеуді жүргізуден бас тарту, БАҚ зорлық- зомбылық және кісі өлтіруді хайп және лайк жинау құралы деп, адвокаттар атақ пен байлық әкелмейтін істен қашу жағдайларына тап болады. Соңында барлығымызға, қоғам, әр түрлі қоғамдастықтар, өлім және зорлық- зомбылық туралы айту қолайсыз, жайсыз ақпараттан бойымызды аулақ саламыз. Адам табигаты осылай жаратылған. Бізді бұл жағдайда Статус КВО қанағаттандырады. Бірақ, іс жүзінде, аз болса да күш салу арқылы , осы ақпаратты қабылдай және таратуға көмектесе отырып, біз жақсы жаққа аз да болса өзгеріс енгіземіз.

Біз осымен " Біз атын, тарихын білетін, білмейтін барлық трансгендер адамдарды еске аламыз. Трансфобия зорлық- зомбылығын ақтайтын адамдар қолынан қаза тапқандарды, трансфобия адам өлтіретінін мойындағысы келмейтін қоғам кесірінен қайтыс болғандарды да еске аламыз. Біз бұнымен ешқашанда келісе алмаймыз. Біз бұл өмірде адамдар өзінің гендерлік сәйкестігіне байланысты қайтыс болуына, зорлық- зомбылыққа тап болуына қарсы әрекет жасауға дайынбыз.