Сегодня 20 ноября международный день памяти трансгендерных людей погибших на почве ненависти.
Каждый год мы и тысячи других трансгендерных организаций и инициатив, транс-активистов, правозащитников, наших союзников и партнеров по всему миру усиливаем наши голоса и говорим о том что трансфобия убивает!
Этот день создан для того, чтобы почтить память трансгендерных людей, погибших на почве ненависти и насилия. День памяти трансгендерных людей был инициирован в 1999 году в США после жестокого убийства Риты Хестер – трансженщины, чья смерть вызвала волну осуждения и привлекла внимание к проблемам трансфобии и насилия против трансгендерного сообщества.
День 20 ноября служит важным напоминанием о том, что трансгендерные люди по всему миру, включая Казахстан, продолжают подвергаться высоким рискам насилия, дискриминации и даже гибели. В основе этого насилия лежит трансфобия – страх, ненависть или предвзятость по отношению к людям, чья гендерная идентичность не соответствует полу, присвоенному им при рождении.
Преступления на почве ненависти, особенно в отношении трансгендерных людей, часто не ограничиваются физическим насилием, но также включают психологическое давление, угрозы и унижение, что способствует атмосфере страха и изоляции внутри транс-сообщества.
Как появляется трансфобия?
Понимание того, как развивается трансфобия, откуда она появляется, также как и другие формы дискриминации, хорошо объясняет феномен преступлений на почве ненависти, для этого используется наглядная и очень понятная «пирамида ненависти».
🔺На нижних уровнях пирамиды находятся «безобидные» стереотипы, предвзятые взгляды, трансфобные высказывания и шутки, которые часто остаются безнаказанными и большинство считает это совершенно нормальным или называют «своим личным мнением», которое как раз таки и основано на предрассудках и отсутствии знаний.
🔺На более высоких уровнях проявляются дискриминация и правовые ограничения, возникшие из этих шуток и стереотипов, и которые серьезно препятствуют равноправию трансгендерных людей.
🔺На вершине пирамиды находятся акты насилия, ненависти и даже убийства – крайние проявления предвзятости, к которым приводит отсутствие осуждения на более ранних этапах.
Безнаказанность на нижних уровнях пирамиды создает благоприятную почву, в которой насилие воспринимается как допустимое или неизбежное. Преступления на почве ненависти и насилие в отношении трансгендерных людей происходят не в вакууме, они вырастают из общества где благоприятно созрела трансфобия, укоренившаяся на всех уровнях этой пирамиды.
Пренебрежение, высмеивание инаковости и дискриминация в различных сферах жизни ведут к тому, что насилие воспринимается как закономерное продолжение негативного отношения к трансгендерным людям.
Признание этих проблем и работа по предотвращению ненависти на всех уровнях является большим шагом к снижению насилия и улучшению жизни трансгендерного сообщества.
Ситуация в Казахстане.
В канун этого дня мы публикуем отчет о случаях насилия и дискриминации в отношении трансгендерных людей в Казахстане.
В Казахстане ситуация усложняется тем, что государство не ведет никакой статистики по нарушениям прав, насилию и дискриминации в отношении трансгендерных людей. Документированием таких преступлений занимаются сами трансгендерные активисты и правозащитники.
С 1 января по 30 октября 2024 года трансгендерная инициатива Alma-TQ зафиксировала 88 случаев насилия, дискриминации и нарушений прав трансгендерных людей. Из них задокументированы 69 случаев, когда пострадавшие обратились за помощью или поддержкой и смогли поделиться произошедшим. Эти данные отражают лишь часть происходящих нарушений, многие случаи остаются незарегистрированными, в основном из-за отсутствия веры в возможность получить защиту.
Трансгендерные люди в Казахстане начинают считать насилие нормой, что является самым страшным показателем небезопасной жизни в стране.
По сравнению с предыдущими годами наблюдается устойчивый рост числа задокументированных случаев. В 2023 году было зафиксировано 59 нарушений, а в 2022 году – 29. Таким образом, количество известных случаев увеличивается. Это связано с активной работой трансгендерных инициатив, транс-активистов и волонтеров, которые участвуют в информировании сообщества, документировании и поддержке пострадавших, а также с ростом осведомленности внутри сообщества о важности фиксации таких нарушений.
В то же время рост числа инцидентов свидетельствует об ухудшении ситуации и возросшем уровне стигматизации трансгендерного сообщества в Казахстане, особенно в последние годы. На фоне усиления антигендерного движения, запрета ЛГБТ-людей и приравнивания их к экстремистам, как это происходит в соседних странах, в нашем регионе активно ведется пропаганда ненависти к ЛГБ+ и трансгендерным людям. Это напрямую способствует увеличению числа преступлений на почве ненависти.
Из 69 задокументированных на данный момент случаев 26 связаны с насилием, превышением полномочий, дискриминацией и шантажом со стороны полиции. Этот факт ужасает и объясняет, почему многие люди не могут обращаться за помощью и защитой своих прав. Это свидетельствует о продолжении и даже усилении дискриминационной практики со стороны сотрудников правоохранительных органов, что уже наблюдалось в предыдущие годы.
Для сравнения: в 2023 году насчитывалось 16 подобных случаев, что указывает на существенный рост. Основными жертвами полицейского произвола являются трансгендерные секс-работницы, для которых полиция стала главным агрессором. Это подтверждает высокий уровень уязвимости трансгендерных людей, занятых в сфере секс-работы.
Для сравнения: за 2024 год зафиксировано 2 случая насилия со стороны клиентов, направленных на трансгендерных секс-работниц, и 25 случаев дискриминации и насилия со стороны полиции.
15 случаев насилия, вымогательства и шантажа совершены трансфобными людьми, которые преднамеренно действовали против трансгендерных персон.
5 случаев дискриминации выявлены в различных государственных учреждениях, где трансгендерные люди сталкивались с предвзятым отношением и отказом в предоставлении госуслуг.
4 случая дискриминации зафиксированы в медицинских учреждениях. Это подтверждает продолжающиеся проблемы трансгендерных людей при обращении за медицинской помощью, часто сопровождается унижением, вербальным и психологическим насилием и впоследствии отказом в необходимом обслуживании.
3 случая насилия и преследования со стороны членов семьи или близких родственников, что указывает на сохраняющийся высокий уровень домашнего насилия по отношению к трансгендерным людям.
2 случая насилия со стороны партнеров. Это также является важной проблемой, так как личные отношения нередко сопровождаются высоким риском для трансгендерных людей и безвыходностью ситуации.
2 случая дискриминации в сфере коммерческого обслуживания. 2 случая дискриминации на рабочем месте, что подчеркивает проблему предвзятого отношения и несправедливых увольнений трансгендерных людей. 1 случай дискриминации в учебном заведении.
Трансфобия не только разрушает жизни, но и препятствует развитию равноправного общества.
Ситуация в Казахстане является ярким примером системной дискриминации и насилия, угрожающей жизни трансгендерных людей. Ежегодные данные и проводимые исследования демонстрируют тревожный рост числа зафиксированных случаев насилия и нарушений прав, которые остаются без надлежащего ответа со стороны государственных структур. Проблема осложняется отсутствием официальной статистики и эффективных механизмов защиты. Полиция, которая должна обеспечивать безопасность, нередко сама становится источником угроз и дискриминации. Это создает атмосферу недоверия к органам правопорядка и усиливает изоляцию трансгендерных людей.
Для решения этих проблем важно не только почтить память жертв, но и обратить внимание на необходимость системных изменений. Государству следует принять меры по улучшению антидискриминационного законодательства, в том числе упрощению юридических процедур изменения гендера, а также усилению защиты трансгендерных людей от насилия. Международное сообщество и национальные правозащитные инициативы должны объединить усилия для создания условий, способствующих равенству и безопасности, чтобы трансгендерные люди могли жить без страха и дискриминации.
Что мы можем сделать для того чтобы остановить трансфобию?
Если вы наши союзники, правозащитники, ЛГБТИК+ организаций и инициативы вы можете:
Вести открытое, публичное осуждение трансфобии и насилия по отношению к трансгендерным людям, не важно это будет открытая площадка, публичное выступление или компания, или это будут ваши знакомые и друзья. Союзники должны активно осуждать трансфобные инциденты и дискриминацию, независимо от их уровня. Поддержка трансгендерных людей и публичное осуждение ненависти могут создать более безопасную среду для трансгендерного сообщества и помочь снизить стереотипы и предвзятость.
Информационно-образовательные кампании. ЛГБТИК+ и правозащитные организации могут инициировать кампании, направленные на просвещение общества или своих групп о трансгендерных людях, о причинах трансфобии и последствиях ненависти или включать в свои компании трансгендерных людей как социально значимую уязвимую группу и часть гендерного разнообразия. Поддержка образовательных программ, освещающих гендерную идентичность и разнообразие, может помочь уменьшить страх и предвзятость, побороть мифы и стереотипы.
Развитие юридической и психологической поддержки. Союзнические организации и инициативы могут работать над предоставлением бесплатной юридической и психологической помощи для трансгендерных людей, ставших жертвами насилия и дискриминации. Обеспечение доступом к квалифицированной поддержке повышает шансы на правосудие и помогает пострадавшим справляться с последствиями насилия и усвоенной трансфобии.
Укрепление сотрудничества с государственными органами и их информирование. Правозащитные и ЛГБТИК+ организации могут инициировать и развивать сотрудничество с правоохранительными органами, центрами социальной поддержки и государственными структурами, чтобы поднимать и освещать вопросы безопасности и необходимости защиты трансгендерных людей.
Рекомендации для родных и близких трансгендерных людей.
Проявление поддержки и принятия. Поддержка со стороны родных и близких играет важнейшую роль в психологическом благополучии трансгендерных людей и снижении риска трансфобии. Открытое принятие и поддержка трансгендерного человека помогают чувствовать себя защищенным и уверенным в себе, что может снизить риск психологического давления и насилия.
Информирование и обучение. Родным и близким важно понимать гендерную идентичность и трансгендерность. Изучение этой темы поможет избежать предвзятости и научит относиться к своему близкому человеку с уважением и пониманием. Семьи и близкие могут также участвовать в обучающих семинарах и программах для поддержки трансгендерных людей.
Активное противодействие предвзятости в окружении. Члены семьи и близкие могут способствовать снижению уровня трансфобии, обсуждая, информируя и оспаривая предвзятые мнения и стереотипы среди своего окружения. Это укрепит семью и послужит примером для окружающих.
Поддержка безопасной среды дома и в общественных местах. Родные должны помогать трансгендерным членам семьи чувствовать себя в безопасности. Они могут оказать помощь, когда их близкий становится жертвой дискриминации или насилия, поддерживая их в получении помощи и защиты.
Рекомендации для государства и государственных органов Казахстана:
Введение антидискриминационного законодательства. Государству необходимо принять всеобъемлющий антидискриминационный закон, который будет защищать людей по признаку гендерной идентичности и сексуальной ориентации. Этот закон должен включать четкие меры по предотвращению насилия и дискриминации в отношении трансгендерных людей.
Усиление правовой ответственности за преступления на почве ненависти. Введение статей в Уголовный кодекс, наказывающих за преступления на почве ненависти, и ужесточение наказания за подобные преступления помогут существенно снизить уровень насилия и сделать правоохранительные органы более ответственными в расследовании таких инцидентов.
Обучение правоохранительных органов. Необходимо проводить регулярные тренинги и образовательные программы для сотрудников полиции и государственных служащих, направленные на понимание гендерной идентичности и предотвращение трансфобных действий. Это должно включать обучение по предотвращению дискриминации и работе с пострадавшими от насилия и трансфобии.
Обеспечение безопасности в медицинских учреждениях. Медицинский персонал должен быть обучен поддержке трансгендерных пациентов и оказывать помощь без предвзятости и стигмы. Министерство здравоохранения должно принять меры для запрета дискриминации в медицинских учреждениях и улучшения доступа к медицинским услугам, включая гендерно-аффирмативные процедуры.
Введение упрощенной процедуры юридического признания гендера. Государство должно как можно скорее сделать процедуру смены документов для трансгендерных людей доступной и основанной на принципе добровольности, исключив требование обязательных хирургических и медицинских вмешательств. Это будет способствовать признанию гендерной идентичности и снизит множество препятствий с которыми сталкиваются трансгендерные люди в Казахстане.
Поддержка программ социального и психологического сопровождения. Внедрение государственных программ поддержки трансгендерных людей, предоставляющих доступ к психологической помощи и программам социальной адаптации, поможет трансгендерным людям чувствовать себя в безопасности и обеспечит им необходимую поддержку для нормальной жизни.
Бүгін 20 қараша – жеккөрушілік негізінде қаза тапқан трансгендерлерді еске алу халықаралық күні.
Жыл сайын біз және әлемнің түкпір-түкпіріндегі мыңдаған трансгендер ұйымдары мен бастамалары, транс-активистер, құқық қорғаушылар, сондай-ақ біздің одақтастарымыз бен серіктестеріміз дауысымызды күшейтіп, трансфобияның адам өмірін жалмайтынын айтып келеміз!
Бұл күн жеккөрушілік пен зорлық-зомбылық негізінде қаза тапқан трансгендерлерді еске алу үшін құрылған. Трансгендерлерді еске алу күні 1999 жылы АҚШ-та Рита Хестер есімді трансәйелдің қатыгездікпен өлтірілуінен кейін бастау алды. Оның өлімі трансфобия мен трансгендер қауымдастығына қарсы зорлық-зомбылық мәселелеріне назар аударып, қоғамның наразылығын тудырған еді.
20 қараша күні әлемдегі, соның ішінде Қазақстандағы трансгендерлердің зорлық-зомбылыққа, кемсітушілікке және тіпті өлімге ұшырау қаупі әлі де жоғары екенін еске салатын маңызды күн. Бұл зорлық-зомбылықтың түп-тамыры – трансфобия, яғни гендерлік сәйкестігі туған кездегі жынысымен сәйкес келмейтін адамдарға деген қорқыныш, жеккөрушілік немесе алдын ала пікір.
Жеккөрушілік негізіндегі қылмыстар.
Трансгендерлерге қарсы жеккөрушілік негізіндегі қылмыстар физикалық зорлық-зомбылықпен ғана шектелмейді. Олар психологиялық қысым, қорқыту және қорлауды да қамтиды, бұл трансгендер қауымдастығында қорқыныш пен оқшаулану атмосферасын қалыптастырады.
Трансфобия қалай пайда болады?
Трансфобияның қалай пайда болатынын және оның қайдан шығатынын түсіну, басқа да кемсітушілік түрлері сияқты, жеккөрушілік негізіндегі қылмыстарды түсінуге көмектеседі. Бұл үшін «жеккөрушілік пирамидасы» деп аталатын көрнекі және түсінікті модель қолданылады:
🔺 Пирамиданың төменгі деңгейлері «зиянсыз» деп саналған стереотиптер, алдын ала пікірлер, трансфобиялық пікірлер мен әзілдерден тұрады. Олар жиі жазасыз қалады және көпшілік мұны қалыпты немесе «өз пікірі» деп қабылдайды, бұл білімнің жоқтығынан және алдын ала көзқарастардан туындайды.
🔺 Орта деңгейінде осы әзілдер мен стереотиптерден туындаған кемсітушілік пен заңнамалық шектеулер орын алады. Олар трансгендерлердің тең құқықтарын шектейді.
🔺 Пирамиданың шыңында зорлық-зомбылық, жеккөрушілік және кісі өлтіру сияқты шектен шыққан көріністер тұр.
Трансфобияның жазасыз қалуы зорлық-зомбылықты қолайлы немесе болдырмайтын нәрсе ретінде қабылдауға әкеледі.
Қазақстандағы жағдай.
Бұл күн қарсаңында біз Қазақстандағы трансгендерлерге қатысты зорлық-зомбылық пен кемсітушілік оқиғалары туралы есеп жариялаймыз.
Қазақстанда трансгендерлердің құқықтарының бұзылуы, зорлық-зомбылық және кемсітушілік туралы ресми статистика жүргізілмейді. Мұндай қылмыстарды тіркеу мен құжаттандыруды трансгендер белсенділері мен құқық қорғаушылар өздері қолға алуда.
2024 жылдың 1 қаңтарынан 30 қазанына дейін Alma-TQ трансгендер бастамасы трансгендерлердің құқықтарының бұзылуы, зорлық-зомбылық және кемсітушілікке қатысты 88 оқиғаны тіркеді.
Олардың ішінде 69 жағдай құжатталып, жапа шеккендер көмек пен қолдау сұрап, болған оқиғамен бөлісті. Бұл деректер тек белгілі бір бөлігін ғана көрсетеді, өйткені көптеген жағдайлар тіркелмейді. Бұл көбінесе адамдардың қорғаныс табуға сенбеуінен туындайды.
Қазақстандағы трансгендерлер зорлық-зомбылықты норма ретінде қабылдай бастады, бұл елдегі қауіпсіз өмір сүрудің ең үрейлі көрсеткіші болып табылады.
Алдыңғы жылдармен салыстырғанда құжатталған жағдайлардың саны тұрақты түрде өсуде. 2023 жылы 59 құқық бұзушылық тіркелсе, 2022 жылы бұл сан 29-ға тең болған. Осылайша, белгілі жағдайлардың саны артып келеді. Бұл трансгендер бастамалары, транс-активистер мен волонтерлердің белсенді жұмысының, қауымдастықтың құқық бұзушылықтарды құжаттау және жапа шеккендерді қолдаудың маңыздылығын түсінгендігінің арқасында мүмкін болды.
Сонымен қатар, инциденттердің санының өсуі жағдайдың нашарлап бара жатқанын және Қазақстандағы трансгендер қауымдастығына қатысты стигматизация деңгейінің артқанын көрсетеді. Соңғы жылдары антигендерлік қозғалыстың күшеюі, ЛГБТ адамдарын заңмен шектеу және оларды экстремистерге теңестіру, көрші елдердегі сияқты, біздің аймақта ЛГБ+ және трансгендер адамдарға жеккөрушілік насихатының белсенді жүргізілуіне әкеліп отыр. Бұл жеккөрушілік негізіндегі қылмыстардың артуына тікелей ықпал етеді.
69 құжатталған жағдайдың ішінде:
• 26-сы полиция тарапынан зорлық-зомбылық, қызметтік өкілеттілігін асыра пайдалану, кемсітушілік және бопсалаумен байланысты. Бұл факт адамдардың құқықтық көмекке жүгінуге қорқатынын және бұл тәжірибенің күшейе түскенін көрсетеді. Бұл құқық қорғау органдарының кемсітушілік әрекеттерінің бұрыннан байқалып келе жатқанын растайды.
Салыстырмалы түрде: 2023 жылы осындай 16 жағдай тіркелген, бұл елеулі өсуді көрсетеді.
Полиция тарапынан зорлық-зомбылықтың негізгі құрбандары трансгендерлердің секс-жұмыспен айналысатын өкілдері болып табылады. Олар үшін полиция негізгі агрессорға айналды. Бұл секс-жұмыспен айналысатын трансгендер адамдардың жоғары осалдығын растайды.
Салыстыру үшін:
2024 жылы клиенттер тарапынан трансгендер секс-жұмыскерлеріне қатысты 2 зорлық-зомбылық оқиғасы тіркелсе, полиция тарапынан 25 кемсітушілік пен зорлық-зомбылық жағдайы тіркелді.
15 зорлық-зомбылық, бопсалау және шантаж оқиғасы трансфобиялық адамдар тарапынан жасалды, олар трансгендер адамдарға әдейі қарсы әрекет етті.
Мемлекеттік мекемелерде 5 кемсітушілік оқиғасы анықталды. Бұл оқиғаларда трансгендер адамдар алалаушылыққа ұшырап, мемлекеттік қызметтерді көрсетуден бас тартылды.
Медициналық мекемелерде 4 кемсітушілік оқиғасы тіркелді. Бұл трансгендерлердің медициналық көмек сұрау кезінде әлі де қиындықтарға тап болатынын көрсетеді. Мұндай жағдайлар көбінесе қорлау, ауызша және психологиялық зорлық-зомбылықпен бірге жүреді және қажетті медициналық қызметтен бас тартумен аяқталады.
Отбасындағы немесе жақын туыстар тарапынан 3 зорлық-зомбылық және қудалау жағдайы тіркелді. Бұл трансгендерлерге қатысты тұрмыстық зорлық-зомбылық деңгейінің әлі де жоғары екенін көрсетеді.
Серіктестер тарапынан 2 зорлық-зомбылық жағдайы тіркелген. Бұл да маңызды мәселе, өйткені жеке қатынастар трансгендер адамдар үшін жиі жоғары қауіп-қатер мен тығырыққа тірелетін жағдайлармен қатар жүреді.
Коммерциялық қызмет көрсету саласында 2 кемсітушілік оқиғасы тіркелді.
Жұмыс орнында 2 кемсітушілік жағдайы анықталды, бұл трансгендер адамдарға қатысты алдын ала көзқарас пен әділетсіз жұмыстан босату мәселесін көрсетеді.
Білім беру мекемесінде 1 кемсітушілік оқиғасы тіркелді.
Трансфобия тек өмірді бұзып қана қоймай, тең құқықты қоғамның дамуына кедергі келтіреді.
Қазақстандағы жағдай.
Қазақстандағы жағдай трансгендер адамдардың өміріне қауіп төндіретін жүйелі кемсітушілік пен зорлық-зомбылықтың айқын мысалы болып табылады. Жыл сайынғы деректер мен жүргізілген зерттеулер зорлық-зомбылық пен құқық бұзушылық оқиғаларының санының алаңдатарлық өсімін көрсетеді. Бұл жағдайларға мемлекеттік құрылымдардың тиісті жауап бермеуі жағдайды одан әрі қиындатады.
Мәселе ресми статистиканың және тиімді қорғау механизмдерінің болмауымен күрделенеді. Қауіпсіздікті қамтамасыз етуі тиіс полиция көбінесе қауіп пен кемсітушіліктің көзіне айналады. Бұл құқық қорғау органдарына деген сенімсіздік атмосферасын тудырып, трансгендер адамдардың оқшаулануын күшейтеді.
Бұл мәселелерді шешу үшін:
Жапа шеккендерді еске алумен қатар, жүйелі өзгерістердің қажеттілігіне назар аудару маңызды. Мемлекет антидискриминациялық заңнаманы жетілдіру бойынша шаралар қабылдауы қажет. Бұл заң гендерді өзгерту рәсімдерін жеңілдетуді және трансгендер адамдарды зорлық-зомбылықтан қорғауды күшейтуді қамтуы тиіс.
Халықаралық қауымдастық пен ұлттық құқық қорғау бастамалары теңдік пен қауіпсіздікті қамтамасыз етуге бағытталған жағдай жасау үшін күш-жігерін біріктіруі керек. Бұл трансгендер адамдардың қорқыныш пен кемсітушіліксіз өмір сүруіне мүмкіндік береді.
Трансфобияны тоқтату үшін не істей аламыз?
Егер сіз біздің одақтасымыз, құқық қорғаушы немесе ЛГБТИК+ ұйымы мен бастамасының өкілі болсаңыз, сіз мыналарды істей аласыз:
1. Трансфобия мен зорлық-зомбылықты ашық айыптау.
Трансгендер адамдарға қатысты трансфобияны және зорлық-зомбылықты кез келген деңгейде ашық түрде айыптау маңызды. Бұл ашық алаңдарда, қоғамдық іс-шараларда, компанияларда немесе жақындарыңыз бен достарыңыздың ортасында болуы мүмкін.
Одақтастар трансфобиялық оқиғалар мен кемсітушілікті белсенді түрде айыптауы керек. Трансгендер адамдарды қолдау және жеккөрушілікті ашық айыптау трансгендерлер қауымдастығы үшін қауіпсіз ортаны қалыптастыруға, сондай-ақ стереотиптер мен алдын ала көзқарастарды азайтуға көмектеседі.
2. Ақпараттық-ағартушылық кампаниялар.
ЛГБТИК+ және құқық қорғау ұйымдары трансгендер адамдар туралы, трансфобияның себептері мен жеккөрушілік салдары туралы қоғамды немесе өз топтарын ақпараттандыруға бағытталған кампанияларды бастай алады. Сондай-ақ, трансгендер адамдарды әлеуметтік маңызды және осал топ ретінде таныстыра отырып, оларды өздерінің ақпараттық бағдарламаларына қосуы мүмкін.
Білім беру бағдарламаларын қолдау, гендерлік сәйкестік пен әртүрлілік туралы хабардар ету, қорқыныш пен қате көзқарастарды азай.
Юридикалық және психологиялық қолдауды дамыту.
Одақтас ұйымдар мен бастамалар зорлық-зомбылық пен кемсітушілік құрбаны болған трансгендер адамдарға тегін құқықтық және психологиялық көмек көрсетуді ұйымдастыруға атсалыса алады.
Квалификациялы қолдау көрсету әділеттілікке жету мүмкіндігін арттырады және зардап шеккендерге зорлық-зомбылық пен трансфобияның психологиялық салдарымен күресуге көмектеседі.
Мемлекеттік органдармен ынтымақтастықты нығайту және оларды ақпараттандыру.
Құқық қорғау және ЛГБТИК+ ұйымдары құқық қорғау органдары, әлеуметтік қолдау орталықтары және мемлекеттік құрылымдармен ынтымақтастық орнатып, трансгендер адамдарды қорғау мен қауіпсіздік мәселелерін көтеріп, насихаттай алады.
Трансгендер адамдардың туыстары мен жақындарына арналған ұсыныстар:
1. Қолдау көрсету және қабылдау.
Туыстары мен жақындарының қолдауы трансгендер адамдардың психологиялық әл-ауқатында маңызды рөл атқарады және трансфобия қаупін азайтады.
Ашық қабылдау және қолдау көрсету трансгендер адамға өзін қауіпсіз және сенімді сезінуге көмектеседі, бұл психологиялық қысым мен зорлық-зомбылық қаупін төмендетеді.
2. Ақпараттандыру және оқу.
Туыстары мен жақындарына гендерлік сәйкестік пен трансгендерлік ұғымдарды түсіну маңызды. Бұл тақырыпты зерттеу алалаушылықтан аулақ болуға және жақын адамына құрметпен әрі түсіністікпен қарауға көмектеседі.
Отбасылар мен жақындары трансгендер адамдарды қолдауға арналған оқу семинарлары мен бағдарламаларына қатыса алады.
3. Қоршаған ортадағы алалаушылыққа белсенді қарсылық көрсету.
Отбасы мүшелері мен жақындары трансфобия деңгейін төмендетуге өз үлестерін қоса алады:
Алдын ала пікірлер мен стереотиптерді талқылап, ақпараттандыру және жоққа шығару арқылы.
Бұл отбасыны нығайтып, қоршаған ортаға үлгі бола алады.
Үйде және қоғамдық орындарда қауіпсіз орта құруды қолдау.
Туыстары трансгендер отбасы мүшелерінің өздерін қауіпсіз сезінуіне көмектесуі керек. Олар жақыны кемсітушілікке немесе зорлық-зомбылыққа ұшыраған жағдайда, көмек пен қорғау алуға қолдау көрсете алады.
Қазақстан мемлекеті мен мемлекеттік органдарына ұсыныстар:
1. Антидискриминациялық заңнаманы енгізу.
Мемлекет гендерлік сәйкестік пен жыныстық бағдарға байланысты адамдарды қорғайтын кешенді антидискриминациялық заң қабылдауы керек. Бұл заң трансгендер адамдарға қатысты зорлық-зомбылық пен кемсітушілікті болдырмауға арналған нақты шараларды қамтуы тиіс.
2. Жеккөрушілік негізіндегі қылмыстар үшін құқықтық жауапкершілікті күшейту.
Қылмыстық кодекске жеккөрушілік негізіндегі қылмыстарға жауапкершілік қарастыратын баптарды енгізу және мұндай қылмыстар үшін жазаны қатаңдату зорлық-зомбылық деңгейін едәуір төмендетуге және құқық қорғау органдарын мұндай оқиғаларды тергеуде жауапты болуға мәжбүр етеді.
3. Құқық қорғау органдарын оқыту.
Полиция қызметкерлері мен мемлекеттік қызметшілерге гендерлік сәйкестікті түсінуге және трансфобиялық әрекеттердің алдын алуға бағытталған тұрақты тренингтер мен білім беру бағдарламаларын өткізу қажет. Бұл дискриминацияның алдын алу және трансфобия мен зорлық-зомбылықтан зардап шеккендермен жұмыс істеу бойынша оқытуды қамтуы керек.
4. Медициналық мекемелерде қауіпсіздікті қамтамасыз ету.
Медициналық персонал трансгендер пациенттерін қолдауға үйретіліп, көмек көрсету кезінде алалаушылық пен стигмадан аулақ болуы тиіс. Денсаулық сақтау министрлігі медициналық мекемелердегі кемсітушілікті жою және гендерлік сәйкестікке қолдау көрсететін процедураларды қоса алғанда, медициналық қызметтерге қолжетімділікті жақсарту бойынша шаралар қабылдауы керек.
5. Гендерді заңды түрде тану рәсімін жеңілдету.
Мемлекет құжаттарды ауыстыру рәсімін мүмкіндігінше жылдам, ерікті негізде және міндетті хирургиялық немесе медициналық араласусыз жасау керек. Бұл гендерлік сәйкестікті тануға және Қазақстандағы трансгендерлер тап болатын көптеген кедергілерді азайтуға мүмкіндік береді.
6. Әлеуметтік және психологиялық қолдау бағдарламаларын қолдау.
Трансгендер адамдарға психологиялық көмек пен әлеуметтік бейімделу бағдарламаларына қолжетімділік беретін мемлекеттік қолдау бағдарламаларын енгізу олардың қауіпсіздігін қамтамасыз етіп, қалыпты өмір сүру үшін қажетті қолдауды алуға мүмкіндік береді.
Today, November 20, is the International Day of Remembrance for Transgender People Who Died in Hate Crimes.
Every year we and thousands of other transgender organizations and initiatives, trans activists, human rights defenders, our allies and partners around the world amplify our voices and say that transphobia kills!
This day was created to honor transgender people who have lost their lives due to hate and violence. Transgender Day of Remembrance was initiated in 1999 in the United States following the brutal murder of Rita Hester, a trans woman whose death sparked a wave of condemnation and brought attention to transphobia and violence against the transgender community.
November 20 serves as an important reminder that transgender people around the world, including Kazakhstan, continue to face high risks of violence, discrimination and even death. At the heart of this violence is transphobia - fear, hatred or prejudice towards people whose gender identity does not match the sex assigned to them at birth.
Hate crimes, especially against transgender people, are often not limited to physical violence, but also include psychological pressure, threats and humiliation, which contribute to a climate of fear and isolation within the trans community.
How does transphobia emerge?
Understanding how transphobia develops, where it comes from, as well as other forms of discrimination, explains the phenomenon of hate crimes well, using a visual and very understandable concept of “pyramid of hate”.
🔺On the lower levels of the pyramid there are “harmless” stereotypes, prejudiced views, transphobic remarks and jokes, which often go unpunished since most people consider it completely normal or call it “their personal opinion”, which is precisely based on prejudice and lack of knowledge.
🔺 At higher levels, discrimination and legal restrictions arising from these jokes and stereotypes manifest themselves, and seriously impede the equality of transgender people.
🔺At the top of the pyramid are acts of violence, hatred and even murder - the extremes of prejudice that the lack of condemnation at earlier stages leads to.
Impunity at the lower levels of the pyramid creates a fertile ground in which violence is perceived as acceptable or inevitable. Hate crimes and violence against transgender people do not occur in a vacuum; they grow out of a society where transphobia is favorably ripe and entrenched at all levels of the pyramid.
Neglect, ridicule of otherness, and discrimination in various spheres of life lead to the perception of violence as a natural extension of negative attitudes toward transgender people.
Recognizing these issues and working to prevent hate at all levels is a big step towards reducing violence and improving the lives of the transgender community.
Situation in Kazakhstan.
On the eve of this day we publish a report on cases of violence and discrimination against transgender people in Kazakhstan.
In Kazakhstan, the situation is complicated by the fact that the state does not keep any statistics on violations of rights, violence and discrimination against transgender people. Transgender activists and human rights defenders themselves are responsible for documenting such crimes.
From January 1 to October 30, 2024, the Alma-TQ Transgender Initiative documented 88 cases of violence, discrimination and rights violations against transgender people. Of these, 69 cases were documented where survivors sought help or support and were able to share what happened. This data reflects only a fraction of the violations that occur, with many cases going unreported, largely due to a lack of faith in the possibility of protection.
Transgender people in Kazakhstan are beginning to accept violence as a norm, which is the worst indicator of insecurity in the country.
There has been a steady increase in the number of documented cases compared to previous years. In 2023, 59 violations were documented and in 2022, 29 violations were documented. Thus, the number of known cases is increasing. This is due to the active work of transgender initiatives, trans activists and volunteers who are involved in informing the community, documenting and supporting survivors, as well as the growing awareness within the community of the importance of documenting such violations.
At the same time, the growing number of incidents indicates a deteriorating situation and increased stigmatization of the transgender community in Kazakhstan, especially in recent years. Against the background of the strengthening of the anti-gender movement, banning LGBT people and equating them with extremists, as it is happening in neighboring countries, in our region there is an active propaganda of hatred towards LGB+ and transgender people. This directly contributes to an increase in hate crimes.
Of the 69 cases documented so far, 26 involve violence, abuse of power, discrimination and blackmail by police. This fact is appalling and explains why many people are unable to seek help and protection of their rights. This shows the continuation and even intensification of discriminatory practices on the part of law enforcement officers, which has already been observed in previous years.
In comparison, there were 16 such cases in 2023, indicating a significant increase. The main victims of police brutality are transgender sex workers, for whom the police have become the main aggressors. This confirms the high level of vulnerability of transgender people engaged in sex work.
In comparison, for 2024, there were 2 cases of violence by clients targeting transgender sex workers and 25 cases of discrimination and violence by police.
15 cases of violence, extortion and blackmail were committed by transphobic people who deliberately acted against transgender persons.
5 cases of discrimination were identified in various state institutions where transgender persons faced prejudicial attitudes and denial of public services.
4 cases of discrimination were recorded in medical institutions. This confirms the ongoing problems of transgender people when seeking medical care, often accompanied by humiliation, verbal and psychological violence and subsequent denial of necessary services.
3 cases of violence and harassment by family members or close relatives, indicating a continued high level of domestic violence against transgender people.
2 cases of partner violence. This is also an important problem, as personal relationships are often accompanied by high risk for transgender people and hopelessness of the situation.
2 cases of discrimination in commercial services.
2 cases of discrimination in the workplace, which emphasizes the problem of prejudice and unfair dismissals of transgender people.
1 case of discrimination in an educational institution.
Transphobia not only destroys lives, but also hinders the development of an equal society.
The situation in Kazakhstan is a vivid example of systemic discrimination and violence that threatens the lives of transgender people. Annual data and studies show an alarming increase in the number of recorded cases of violence and rights violations, which remain without an adequate response from state structures. The problem is compounded by the lack of official statistics and effective protection mechanisms. The police, who are supposed to provide security, often become a source of threats and discrimination themselves. This creates a climate of distrust in law enforcement and increases the isolation of transgender people.
To address these problems, it is important not only to honor the victims, but also to draw attention to the need for systemic change. The state should take measures to improve anti-discrimination legislation, including simplifying legal procedures for gender reassignment therapy, and to strengthen the protection of transgender people from violence. The international community and national human rights initiatives should join forces to create an environment that promotes equality and security so that transgender people can live free from fear and discrimination.
What can we do to stop transphobia?
If you are our allies, human rights advocates, LGBTIQ+ organizations and initiatives you can:
Lead an open, public condemnation of transphobia and violence against transgender people, whether it's an open forum, a public speech or company, or whether it's your acquaintances and friends. Allies should actively condemn transphobic incidents and discrimination, no matter the level. Supporting transgender people and publicly condemning hate can create a safer environment for the transgender community and help reduce stereotypes and bias.
Information and education campaigns. LGBTIQ+ and human rights organizations can initiate campaigns to educate the public or their groups about transgender people, the causes of transphobia and the consequences of hate, or to include transgender people in their campaigns as a socially significant vulnerable group and part of gender diversity. Supporting educational programs that highlight gender identity and diversity can help to reduce fear and prejudice and combat myths and stereotypes.
Develop legal and psychological support. Allied organizations and initiatives can work to provide free legal and psychological support for transgender people who are victims of violence and discrimination. Ensuring access to qualified support increases the chances of justice and helps survivors cope with the consequences of violence and internalized transphobia.
Strengthening cooperation with and sensitization of state authorities. Human rights and LGBTIQ+ organizations can initiate and develop cooperation with law enforcement agencies, social support centers and state structures to raise and publicize issues of safety and the need to protect transgender people.
Recommendations for family and friends of transgender people.
Showing support and acceptance. Support from family and friends plays a crucial role in the psychological well-being of transgender people and in reducing the risk of transphobia. Openly accepting and supporting a transgender person helps them feel safe and confident, which can reduce the risk of psychological pressure and violence.
Awareness and education. It is important for family and friends to understand gender identity and transgenderism. Learning about this topic can help avoid bias and teach them how to treat their loved one with respect and understanding. Families and loved ones can also participate in educational workshops and programs to support transgender people.
Actively counteract bias in the environment. Family members and loved ones can help reduce transphobia by discussing, informing, and challenging preconceived notions and stereotypes in their environment. This will strengthen the family and set an example for those around them.
Supporting a safe environment at home and in public places. Family members should help transgender family members feel safe. They can help when their loved one is a victim of discrimination or violence by supporting them in getting help and protection.
Recommendations for the state and state bodies in Kazakhstan:
Introduction of anti-discrimination legislation. The state needs to adopt a comprehensive anti-discrimination law that will protect people on the basis of gender identity and sexual orientation. This law should include clear measures to prevent violence and discrimination against transgender people.
Strengthening legal liability for hate crimes. Introducing articles in the Criminal Code punishing hate crimes and increasing penalties for such crimes will help to significantly reduce violence and make law enforcement agencies more responsible in investigating such incidents.
Training for law enforcement agencies. Regular trainings and educational programs should be conducted for police officers and public officials to understand gender identity and prevent transphobic acts. This should include training on preventing discrimination and working with survivors of violence and transphobia.
Ensuring safety in health care facilities. Medical staff should be trained to support transgender patients and provide care without bias or stigma. The Ministry of Health should take measures to prohibit discrimination in medical facilities and improve access to medical services, including gender affirmative procedures.
Introduction of a simplified procedure for legal recognition of gender. The state should as soon as possible make the procedure for changing documents for transgender people accessible and based on the principle of voluntariness, eliminating the requirement of mandatory surgical and medical interventions. This will facilitate the recognition of gender identity and reduce the many obstacles faced by transgender people in Kazakhstan.
Support for social and psychological support programs. The introduction of state support programs for transgender people that provide access to psychological support and social adaptation programs will help transgender people feel safe and provide them with the necessary support for a normal life.
Comments